Pareltjes zoeken voor de Wine&Foodtours die ik samen met chef-kok Joop Zwiep organiseer.

Voor de lekkerste geitenkaas moet je naar Il Secondo Altopiano

Ik ben voorbereidingen aan het treffen voor de Wine&Foodreis. Dus ga ik samen met mijn vriendin Jacqueline, ze is een weekje over, op bezoek bij Alessandra Rabitti en Emanuelle la Barbera. Zij zijn de trotse eigenaars van de biologische geitenkaasboerderij  “Il Secondo Altopiano”. Die verscholen ligt in het achterland van de Etruskische stad Orvieto. De tocht er naar toe is adembenemend mooi. Vanaf Il Secondo Altopiano, wat het tweede plateau betekent, heb je een prachtig uitzicht op Orvieto. Verder doet het landschap wonderbaarlijk veel aan het Nederlandse boerenlandschap denken. Als je hier voor de eerste keer naar toe gaat is het van het grootste belang dat je van te voren even goed uit puzzelt hoe je moet rijden. Want je telefoon en tomtom hebben hier geen bereik. Verder  hoef je er ook niet echt op te rekenen dat je aan iemand de weg kan vragen want dit is Off the Beaten Track en je komt er geen hond meer tegen.

 De beste restaurants van Rome en Florence hebben hun kazen op de kaart staan

Alessandra en Emanuele hebben juist voor deze plek gekozen omdat dit de gezondste plek is om eten te produceren. Hier zijn geen uitlaatgassen en er zijn nergens in de buurt zendmasten. Dit gebied is nog “stralingsvrij”. Heel anders dan het chaotische Rome, waar Alessandra hiervoor woonde. Ze verliet Rome voor de liefde en wil nooit meer terug. Ze heeft het eenvoudige leven op de boerderij omarmt en mist het drukke leven van de grote stad totaal niet. De oorverdovende stilte werkt heel verslavend. En de wereld klopt met grote regelmaat toch wel aan de deur. Hun hemelse kazen vinden namelijk gretig aftrek bij de beste  restaurants in onder andere Rome en Florence. Ook komen er regelmatig schoolklassen op bezoek om natuurlijk naar die allerschattigste jonge knuffel geitjes te kijken. Maar ook om met Emanuele aan de slag te gaan en een eigen kaasje te maken. Italiaanse kinderen weten heus wel dat een kaasje niet in de supermarkt wordt geboren

Op het moment dat we de stal verlaten begint er een mama te blaten, het klinkt als……….

Als we bij de boerderij aankomen zie ik dat Alessandra druk bezig is in de kaasmakerij en ik hoop dat we straks wat verse kaas mee naar huis kunnen nemen. Maar we komen ook voor de jonge geitjes en lopen dus gelijk door naar de stal waar het een drukte van belang is. De stallen zijn nu onderverdeeld in drie verschillende afdelingen. Een voor de drachtige moeders, een kraamkamer en laat ik het maar zo noemen een heel groot pretpark.

Er wordt een tweeling geboren

Net als we weer naar buiten willen lopen, begint een van de mama’s in de kraamkamer zachtjes te blaten, het klinkt als…….. en ja hoor we kijken even goed en roepen snel Emanuele erbij. Wat bijzonder, het is duidelijk dat ze op het punt staat om te bevallen. Emanuele komt aangelopen, draait de geit een stukje en ja hoor hoppa, daar staat hij met een pasgeboren geitje in zijn handen. Hij droogt het geitje af en controleert de mama nog even. Dan kijkt hij glunderend naar ons op en zegt: “er komt er nog een” en binnen een tel is ook nummer twee geboren. Jacqueline en ik kijken elkaar aan, ik merk dat we allebei staan te stralen, daar hebben ze hier dus geen masten voor nodig.

De lente gevangen in een kaasje

Alessandra roept ons, ze heeft gisteren verse ricotta gemaakt en we moeten even proeven.  Mmmm de kaas is perfect van smaak, lekker romig met een friszure tinteling op de tong. En om de geboorte van de tweeling te vieren plopt Emanuele een fles eigengemaakte cider open. Ik snap die Alessandra wel dat ze dit leven niet meer wil verruilen met het leven tussen uitlaatgassen, het lawaai en de hectiek van Rome. Met de zon op onze bolletjes genieten we van cider en ricotta, en stralen net als het wat waterige zonnetje. Als we naar huis rijden stralen we nog steeds, het was een dag met een gouden randje