Nederlands
English
Er lopen al een paar weken zo’n 50 wilde zwijnen rond mijn huis.
Al weken is het een grande casino rond mijn huis. Er zwermen zo’n 50 wilde zwijnen die in groepjes van 10 met regelmaat even komen buurten. De kleintjes worden steeds brutaler. Mijn tuin is helemaal omheind met schrikdraad dus ik verwacht niet meteen een invasie in mijn tuin. Maar daar vergiste ik me toch lelijk in. Eergisteren was ik de was aan het ophangen en toen kwamen er twee even goedendag zeggen. Ik keek naar dat stel en dacht nog wat mooi dat ze even komen buurten. Op dat moment was ik eigenlijk te verbaasd om te beseffen dat pa of ma met de andere jongen er ook achter aan zouden kunnen komen. Gelukkig was dit niet het geval, het jonge spul was blijkbaar even ontsnapt aan het ouderlijk gezag en toen ze mij zagen draaiden ze zich om en renden ze snel terug naar de rest van de familie.
Ik heb ongelooflijke mazzel dat pa en ma everzwijn niet in de buurt zijn.
De volgende dag, het was zo rond een uur of vijf in de middag, dus tijd om de honden even uit te laten. Net op het moment dat alledrie de honden beneden waren begint Joep, mijn reutjes teckel en de grootste jager van de drie, heel hard te blaffen. Tegelijkertijd gaat hij er als een speer vandoor. Een paar seconden later hoor ik een everzwijntje gillen en besef ik dat Joep er dus een in zijn kladden heeft. Zonder er in eerste instantie echt bij na te denken ren ik achter hem aan. Gelukkig bedenk ik dan meteen dat ik eerst heel goed moet kijken of de ouders van het zwijntje niet in de buurt zijn. Ook deze keer heb ik geluk, ze zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ik kijk nog even achterom en schreeuw tegen Mijntje en Menke dat ze moeten blijven. Het zou natuurlijk helemaal een drama gaan worden als die twee zich ook nog eens met de vechtpartij gaan bemoeien. Bij de twee vechtersbazen aangekomen moet ik ook zelf het gevecht met het everzwijntje aan om Joep te bevrijden.
Mijn B&B gasten hebben genoten van het spektakel en schenken me een welverdiend glas wijn in.
Onderhand toch nog weer goed opletten of pa of ma er niet aankomen. In ieder geval blijven Mijntje en Menke een soort van verbaasd achter. Even later heb ik Joep bevrijd. Het everzwijntje schiet weg maar wel precies in de richting van de andere twee teckels. Joep probeert zich als een dolle los te wringen maar ik blijf hem gelukkig de baas. Luid schreeuwend tegen mijn andere honden dat ze op hun plaats moeten blijven ren ik achter het zwijntje aan om hem een andere kant op te jagen. Gelukkig luisteren de andere twee teckels een stuk beter dan Joep en weet het zwijntje in het struikgewas te ontsnappen. Ik loop naar beneden en zie dat mijn gasten op het rumoer zijn afgekomen en het hele schouwspel hebben gade geslagen. Met pretlichtjes in hun ogen vertelden ze dat ze eerst hadden gevreesd en daarna hadden genoten van het hele spektakel.
Che spettacolo Adriana, ti verso un bicchiere di vino che te lo meriti. Dat zeggen mijn Italiaanse gasten die met verbijstering naar mijn heldhaftige optreden stonden te kijken.
